Nasze miasto Lublin. Piękny słoneczny zimowy poranek. Budynek niby jak każdy inny, nic szczególnego. Otwarcie drzwi .... zapiera dech w piersi. To Hospicjum dla Dzieci im. Małego Księcia. To miejsce bardzo wyjątkowe. Tutaj rozpacz, ból i łzy górują nad całym światem. Małe niewinne dzieciątka cierpią, idą tutaj w swą nieraz ostatnią w życiu drogę. Jakże trudną dla siebie.. jakże bolesną... trzymane za rączkę przez swych zbolałych rodziców... przez wolontariuszy, którym ten ból wyciska z oczu łzy i łamie serce.
Jakże ten widok jest bolesny. To nasze kochane aniołki. Niewinne a tak dotknięte przez los... Dlaczego... To pytanie nigdy nie zniknie z naszych ust, nie będzie nigdy zaspokojone. Ale na tych zbolałych buźkach można wywołać choć troszkę uśmiechu. Ale to trudne zadanie gdy Hospicjum boryka się z trudnościami finansowymi. Pomóżmy choć trochę. by każdy nowy dzień mógł im przynieść promyczek nadziei, maleńki uśmiech co rozświetli  te kochane buźki. Pomóżmy im się uśmiechnąć to takie prozaiczne a tak dla nich ważne. Bądźmy z nimi....   Julia.